تاثیر تمرین مقاومتی بر تغییرات عملکردی و هیستوپاتولوژیکی عضله پس از آسیب استرین مزمن در موش های صحرایی سالمند

سابقه و هدف: آسیب استرین تکراری (rsi) با افزایش در ماتریکس خارج سلولی (ecm)، آتروفی و کاهش قدرت عضله همراه است. تمرینات قدرتی (rt) اثرات مثبتی بر عملکرد و مورفولوژِی عضلات در سالمندان دارد. در این تحقیق اثرات هشت هفته تمرینات مقاومتی درمانی بر ریکاوری تغییرات پاتولوژیکی پس از 6 هفته انقباض اکسنتریک تکراری مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 18 موش صحرایی نر ویستار سالمند به طور مساوی به سه گروه (کنترل، مدل-استراحت و مدل- تمرین مقاومتی) تقسیم شدند. دو گروه تجربی تحت 6 هفته (5 بار در هفته) انقباضات اکسنتریک زیربیشینه سریع قرار گرفتند و گروه کنترل غیرفعال بود. پس از 2 هفته استراحت، گروه مدل-تمرین مقاومتی 8 هفته تمرین مقاومتی انجام داد و گروه مدل- استراحت برای 8 هفته دیگر استراحت کرد. پاسخ عضله گاستروکنمیوس با اندازه گیری قدرت ایزومتریک، وزن خالص عضله و تحلیل کمی هیستوپاتولوژیکی در همه گروه ها مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: بافت گاستروکنمیوس اندام آسیب دیده، افزایش در ecm و کاهش در ناحیه میوفیبریلی و قدرت ایزومتریک را پس از شش هفته مدل rsi در گروه مدل- استراحت نشان داد، اما وزن عضله بدون تغییر بود. تمرین مقاومتی به طور معنی داری نیروی ایزومتریک و درصد ناحیه میوفیبریلی را بهبود داده و درصد ناحیه غیرانقباضی را کاهش داد(05/0p<). با این حال، تغییرات پاتولوژیکی پس از rsi به طورکامل به وسیله تمرین مقاومتی ریکاوری نشد. استنتاج: تمرینات مقاومتی درمانی با تاکید بر فاز کانسنتریک، سرعت کم و استراحت کافی می تواند تغییرات عملکردی و هیستوپاتولوژیکی در عضله را پس از آسیب استرین تکراری در موش های سالمند تقلیل دهد.